Προκηρύξεις

1η Προκύρηξη

    Είμαστε μια πρωτοβουλία κατοίκων από τον Βύρωνα και τις γύρω περιοχές και απευθυνόμαστε σε όλους τους συμπολίτες μας, ανεξάρτητα από πολιτική/ κομματική τοποθέτηση καθώς και σε όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές συλλογικοτητες που αναγνωρίζουν στο παρακάτω κείμενο μέρος από τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις αναγκες τους. Καλούμε όλους σε διάλογο για τη δημιουργία ενός δημόσιου κοινωνικού/πολιτιστικού κέντρου στην περιοχή μας με βάση το παρακάτω πλαίσιο. Θέλουμε ένα κέντρο:
  • χώρο καθημερινής επαφής, όπου ο καθένας με το ελάχιστο αναγκαίο αντίτιμο να μπορεί να πιεί έναν καφέ, ένα ποτό κλπ, καθώς και χώρο πολιτιστικής έκφρασης και δημιουργίας. Με προβολές ταινιών, θεατρικες ομάδες, συναυλίες, συζητήσεις, σημείο συνάντησης επιτροπών κατοίκων, σωματείων, σχολείων κλπ.
  • χώρο συνεύρεσης, επικοινωνίας, ζύμωσης ιδεών και απόψεων, γιατί θεωρούμε ότι υπάρχει ένα μεγάλο δυναμικο της κοινωνίας που ασφυκτιά κάτω από τη σημερινή πραγματικότητα του μνημονίου, των απολύσεων, της ανεργίας, της φτώχιας, του ατομισμού και της μοιρολατρίας. Ένα μεγάλο δυναμικό που αναζητά μέσα, τρόπους και διεξόδους για να εκφραστεί, για να μπορέσει -συν τοις άλλοις- να συμβάλλει και στην ανασύνθεση του κοινωνικού ιστού.
  • ανεξάρτητο και ακηδεμόνευτο από την τοπική και την κεντρική εξουσία, όπου ο καθένας θα μπορεί να συμμετέχει ισότιμα μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
  • χώρο που θα δομεί καθημερινά ένα νέο πολιτισμό ισότητας, ελευθερίας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. Που θα συμβάλλει με την παρουσία και τη δράση του στο ξέσπασμα και τον συντονισμό αγώνων στη γειτονιά μαςγια όλα όσα μας αφορούν και μπορούμε συλλογικά να κερδίσουμε!
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ
Κυριακη 10 Απριλη
Στεκι Νεολαιας Πλ.Ταπητουργειου 19.00







Κειμενο Υπογραφων


Εμείς , που υπογράφουμε αυτό το κείμενο,  πολίτες του Βύρωνα και των γύρω περιοχών έχουμε  διαπιστώσει ότι την περίοδο που διανύουμε οι συνθήκες ζωής,  υλικές και πνευματικές, ολοένα και χειροτερεύουν για την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Κυριαρχεί ο ατομικισμός , η αποξένωση, η μοιρολατρία, η έλλειψη επικοινωνίας και η διάλυση του κοινωνικού ιστού.  Ταυτόχρονα βλέπουμε δημόσιοι χώροι και αγαθά  να γίνονται θυσία  στο βωμό του κέρδους και των ιδιωτικών  συμφερόντων.
Για όλα αυτά  διεκδικούμε άμεσα και αποφασιστικά  την παραχώρηση του . . . . . για την δημιουργία ανοικτού δημόσιου κοινωνικού πολιτιστικού κέντρου:


Ø  Χώρου συζήτησης, διαλόγου, κοινωνικοποίησης, ελεύθερης έκφρασης  ιδεών  και απόψεων, προώθησης της λαϊκής αυτενέργειας  και συμμετοχής στα κοινά. 
Ø  Χώρου πολιτιστικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας (θέατρο, κινηματογράφος, μουσική κτλ) και ψυχαγωγίας έξω από τις λογικές του κέρδους και της κατανάλωσης.
Ø  Χώρου αυτοδιαχειριζόμενου που θα στηρίζετε στην ισότιμη συμμετοχή του καθενός , στο πνεύμα της αλληλεγγύης και της ανασύνθεσης των κοινωνικών δομών.
Χώρου που θα διακρίνεται από τις αξίες της ισότητας, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας











 ΕΙΝΑΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ


Κάτι καινούργιο γεννιέται.
Οι πολίτες οργανώνουν τις πλατείες, τα πάρκα, τις γειτονιές τους και τη ζωή που ονειρεύονται.

Ο Δήμος επιτίθεται, στους δημόσιους χώρους. Τα  «Φιλέτα» του Βύρωνα  μαγειρεύονται για να σερβιριστούν σε ιδιώτες .

Οι πολίτες αμύνονται, δεν επιτίθενται, γιατί απλούστατα διεκδικούν το αυτονόητο, να υπερασπιστούν την κοινή τους περιουσία. Τον συλλογικό χώρο.

Τους τελευταίους μήνες ένα σύνολο ετερόκλητων ανθρώπων συναντιούνται ,στο άλσος της Αγίας Τριάδας, για ένα κοινό σκοπό: Τη δημιουργία ενός χώρου, ο οποίος έξω από τα πλαίσια του κέρδους, θα προσφέρει κοινωνικές  και καλλιτεχνικές δραστηριότητες σε όλους. Για το λόγο αυτό, προσφέρουν ένα αγαθό σημαντικότερο από το χρήμα, τον ελεύθερό τους χρόνο. Εργαζόμενοι, οικογενειάρχες, συνταξιούχοι και φοιτητές, ο καθένας συνεισφέρει με τον τρόπο του σε αυτό το πολύχρωμο και πολύμορφο επιχείρημα.

Δυναμικά λοιπόν, αντιστεκόμαστε. Καθαρίζουμε το χώρο, οργανώνουμε παραστάσεις για παιδιά, προβολές ταινιών, συλλογγικές κουζίνες, μουσικές παραστάσεις και φυτεύουμε λουλούδια στο χώρο που θα στεγάσει τα όνειρα μας.

Καλούμε  όλους τους δημότες του Βύρωνα να στηρίξουν και να βοηθήσουν έμπρακτα αυτό το εγχείρημα.
κοινωνικό πολιτιστικό κέντρο Βύρωνα.







Κείμενο - Κάλεσμα σε γονείς





Εν καιρώ πολέμου
Το φθινόπωρο που διανύουμε, ο κοινωνικός πόλεμος καλά κρατεί…
Εργασιακή εκμετάλλευση, μειώσεις μισθών, απολύσεις και αύξηση της ανεργίας, αδυναμία εκπλήρωσης των οικονομικών υποχρεώσεων, διάλυση των κοινωνικών παροχών, κατάθλιψη,  πλέκουν τον ιστό στον καθημερινό μας εφιάλτη…
Δεν αφήνουμε τον εφιάλτη να μας στοιχειώσει!
Γνωρίζουμε από την αρχή ο ένας τον άλλο. Ερχόμαστε κοντά δίχως διαχωρισμούς, συνεργαζόμαστε επί ίσοις όροις και δημιουργούμε τις δικές μας δομές για τις δικές μας ανάγκες κι επιθυμίες. Με αλληλεγγύη και προσφορά από όλους, χωρίς κέρδη, δείκτες και εμπορεύματα, για όλους, με το δικό μας τρόπο να οργανώνουμε τις ζωές μας,
χτίζουμε ένα Κοινωνικό-Πολιτιστικό Κέντρο, όπου θα εκφράζουμε ελεύθερα τις ανησυχίες μας, θα παράγουμε τον δικό μας πολιτισμό και θα κάνουμε πράξη μια κοινωνική πραγματικότητα που δε θα αφήνει κανένα μόνο, κανένα στο περιθώριο.

Έτσι, και στην παιδεία και τη μόρφωση…
γιατί δε σκοπεύουμε να μείνουμε άπραγοι μπρος
·         στη διαρκή επιχείρηση απαξίωσης του δημόσιου σχολείου,
·         την προώθηση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που ευνοεί την αμάθεια των μεμονωμένων δεξιοτήτων εις βάρος της ολόπλευρης ανάπτυξης,
·         τη δυσκολία της μέσης οικογένειας να ανταπεξέλθει οικονομικά στο κόστος των «επιβαλλόμενων» εξωσχολικών μαθημάτων,

…δεν αφήνουμε τον καιρό να περνά!
Με πρώτο βήμα τη δημιουργική απασχόληση για παιδιά, τα Σάββατα του Οκτώβρη στη Λαμπηδόνα, μετράμε τις δυνάμεις μας για τη συγκρότηση του δικού μας συλλογικού σχολείου με ζητούμενο τη δημιουργικότητα και την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση.

Αυτό το Σάββατο, στη 1 μμ,
θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή συνάντηση της ομάδας παιδαγωγών-καλλιτεχνών και διεύρυνσή της μέσω της δική σας συμμετοχής!

                                               ΟΜΑΔΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
Πρωτοβουλία κατοίκων για ένα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ στον ΒΥΡΩΝΑ






















ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
«Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ»

Σύσσωμοι οι εκμεταλλευτές μας, οι ειδικοί-πολιτικοί-αστυνομικοί-στρατιωτικοί εκπρόσωποι του συστήματος εξουσίας, στη χώρα μας και διεθνώς, έβγαλαν απόφαση. Μας είπαν ότι τέλειωσαν «οι μέρες της αφθονίας» μας, της ανάπτυξης και της ευημερίας. Πολλοί, μάλιστα, λένε ότι έπρεπε να το δούμε, όταν ήδη εξαντλούνταν, στις πρώτες άγριες μπόρες από τις φούσκες των χρηματιστηρίων που κατέρρεαν, από τις τοπικές κρίσεις που ξεσπούσαν για πάνω από μια εικοσαετία, από την πείνα και τον πόλεμο που μαινόταν στις «παραμεθόριες περιοχές» της «αυτοκρατορίας» του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, που ανήκουμε.

Τώρα, βλέπουμε με φρίκη πόσο μπορεί να μοιάζουν οι λαμπερές υποσχέσεις της εικονικής ευημερίας των μητροπολιτικών μας κέντρων, με την εξαθλίωση και τον πόλεμο στον τρίτο κόσμο της περιφέρειας ή στον τέταρτο, των σύγχρονων «άθλιων» και των αποκλεισμένων που ζούσαν δίπλα μας.

Μέσα σε αυτές τις λαμπερές υποσχέσεις μεγαλώσαμε και μάθαμε να ανταλλάσσουμε τη δυνατότητα να ορίζουμε τη ζωή μας με τη δυνατότητα για κατανάλωση, που μας επέτρεπε «κάπως να ζούμε». Μάθαμε να ανταλλάσσουμε τα συλλογικά μας εγχειρήματα με την «εξουσία των ειδικών», που εγγυόταν την συνέχεια των καθημερινών συνηθειών μας. Μάθαμε να ανταλλάσσουμε την ανάγκη μας να εκφραστούμε και να επικοινωνήσουμε συλλογικά, με το πόσα μπορούσαμε να ξοδέψουμε στις ακριβές ή φτηνές ή «εναλλακτικές» παραλλαγές της εμπορευματικής κουλτούρας.

Τελικά, μετά το κράτος πρόνοιας, όπου οι περικοπές ήταν σχετικά περιορισμένες και συνοδεύονταν από την υπόσχεση ότι τα πράγματα θα επέστρεφαν στη φυσιολογική τους κατάσταση, μπαίνουμε τώρα σε μια περίοδο όπου μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης γίνεται σταθερά της ύπαρξης και τρόπος ζωής. Φέρνει μαζί την απειλή αγριότερων μέτρων λιτότητας και ακρωτηριασμών κατακτήσεων, την απειλή ενός πολέμου όλων εναντίων όλων, ακόμα περισσότερη ασφάλεια και έλεγχο.

Όσοι είχαν την ελπίδα ότι αρκεί «να κάτσεις ήσυχα», ότι δε βγάζει πουθενά το «να διεκδικείς και να παλεύεις», ότι «θα στρώσουν τα πράγματα», πρέπει να παραδεχθούν πως έκαναν μεγάλο λάθος. Τα «μέτρα για να σωθούμε», έφεραν μόνο νέα μέτρα, η ζωή μας τείνει να γίνει μια «αντικειμενική αξία», που ανταλλάσσεται όπως «τα τοξικά ομόλογα του χρέους» και φορολογείται όπως κι ο αέρας που αναπνέουμε. Ο φόβος και η σιωπηρή υποταγή φέρνουν μόνο φόβο μπρός στις απειλές των ειδικών και των καναλιών για κατάρρευση, τις αστυνομικές ορδές και τη λογοκρισία.

Και τι μένει; Μένει μόνο το ξεπούλημα των πάντων, η μετατροπή του δικαιώματος στην αξιοπρεπή επιβίωση σε προϊόν για το οποίο πρέπει να πληρώσουμε δυσβάσταχτο αντίτιμο, εμείς οι ίδιοι ως θυσία για να διασωθεί ένα σύστημα καταστροφικό για τον άνθρωπο και τη φύση.

Τώρα, αντικρίζουμε με φρίκη πόσο μπορεί να μοιάζουν τα πογκρόμ της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Καμπούλ και τη Βαγδάτη, οι έλληνες κι οι μετανάστες που ψάχνουν δίπλα μας τα σκουπίδια με όσους ζουν σε φαβέλες και παραγκουπόλεις, η υπόσχεση για ασφάλεια της «δημοκρατίας μας» με την υπόσχεση για ασφάλεια του φασισμού.

Όμως, δε μοιάζει ίδια μόνο η εκμετάλλευση, η απομόνωση και η απελπισία. Μοιάζει, επίσης πολύ, η αλληλεγγύη, η χειραφέτηση και ο κοινός αγώνας. Δεν μπορούμε να αφήσουμε να κυριαρχούν στη ζωή μας μόνο οι εικόνες των πάνοπλων φρουρών, των ουρών στα συσσίτια και στους ΟΑΕΔ, το δηλητήριο των παπαγάλων των ΜΜΕ και της επίσημης πολιτικής. Είναι εξίσου κομμάτι της ζωής μας, οι αμερικάνοι προλετάριοι στο Ουισκόνσιν, οι μαθητές κι οι φοιτητές και οι κολασμένοι στο Λονδίνο, οι εξεγερμένοι στις Αραβικές χώρες.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως, σίγουρα, θα είμαστε καλύτερα χωρίς αυτούς που ζητάνε προσπάθειες από εμάς για να διορθώσουν την καταστροφή που προκάλεσαν, με τις ίδιες ακριβώς συνταγές. Θα είμαστε σίγουρα καλύτερα χωρίς αυτούς που, μαζί με τα οικονομικά ελλείμματά τους, μετατρέπουν τη ζωή μας σε ένα τεράστιο έλλειμμα. Όσο θέλουν να υποτάξουν τη ζωή μας στη βαρβαρότητά τους, άλλο τόσο - και πιο πολύ - μπορούμε να την απελευθερώσουμε με το δικό μας πολιτισμό, τις δικές μας ανάγκες κι επιθυμίες!

Γι’ αυτό, και όσα έχουμε να κάνουμε περιλαμβάνουν τα πάντα! Έχουμε ανάγκη να ξαναζήσουμε τις ζωές μας από την αρχή. Έχουμε ανάγκη να επανεφεύρουμε όλες τις μικρές και μεγάλες πτυχές της ζωής, έξω από τις κρατικές ρυθμίσεις (που πλέον είναι μόνο απειλές και καταστολή), έξω από τις φούσκες του μάρκετινγκ και τα καθορισμένα πρότυπα ζωής που επιβάλλουν οι επαΐοντες, οι διαμορφωτές κοινής γνώμης, τα ΜΜΕ και οι επιχειρήσεις.

Γι’ αυτό, και το πρώτο από το οποίο ξεκινάμε είναι η επαναοικειοποίηση του δημόσιου χώρου. Είναι ο δημόσιος χώρος που ανήκει σε μια ελεύθερη κοινωνία που θέλει να ορίσει μόνη της τις σχέσεις που τη διέπουν στο πλαίσιο όλων όσων της ανήκουν. Όμως, κατανοούμε ότι αυτόν ακριβώς το δημόσιο χώρο ήδη τον έχουν απαλλοτριώσει ή τον απαλλοτριώνουν, όπως ακριβώς κάνουν με τα κοινωνικά αγαθά μας, τον χρόνο μας, τις ίδιες τελικά τις ζωές μας.

Γι’ αυτούς τους λόγους, που είναι μόνο λίγοι από τα εκατομμύρια των λόγων που αποτελούν οι σύγχρονες ανάγκες κι οι πραγματικές επιθυμίες του καθένα και της καθεμιάς μας, θέλουμε να μετατρέψουμε τη Λαμπηδόνα σε ανοικτό δημόσιο κοινωνικό πολιτιστικό κέντρο:

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ
Είμαστε μια πρωτοβουλία κατοίκων από Βύρωνα-Καισαριανή-Παγκράτι-Υμμητό και απευθυνόμαστε σε όλους τους συμπολίτες μας, που βιώνουν την ίδια κοινωνική πραγματικότητα, καθώς και σε όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές συλλογικότητες που αναγνωρίζουν σε αυτή μέρος ή το όλον από τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τις ανάγκες τους.

Θέλουμε ένα κοινωνικό κέντρο:

• ανεξάρτητο και ακηδεμόνευτο από την τοπική και την κεντρική εξουσία, όπου ο καθένας θα μπορεί να συμμετέχει ισότιμα μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Είναι μια προσπάθεια να αποφασίζει η κοινωνική πλειοψηφία (εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, μαθητές-τριες, ντόπιοι και ξένοι) για τη ζωή, τις διεκδικήσεις της και τη δέσμευση της, συλλογικά. Πέρα ή και ενάντια στις αποφάσεις της κάθε αρχής – μακρύ χέρι του κράτους. Ενάντια στη λογική της ανάθεσης να διαμορφώνουμε ή /και να επανακτούμε οι ίδιοι το περιβάλλον της ζωής μας και της δράσης μας.

• χώρο καθημερινής επαφής, όπου ο καθένας με το ελάχιστο αναγκαίο αντίτιμο να μπορεί να πιεί καφέ, ποτό κλπ, καθώς και χώρο πολιτιστικής έκφρασης και δημιουργίας. Με προβολές ταινιών, θεατρικές ομάδες, συναυλίες, συζητήσεις ή το διάβασμα ενός βιβλίου, σημείο συνάντησης επιτροπών κατοίκων/εργαζομένων, σωματείων, σχολείων κλπ. Θέλουμε μια προσπάθεια για να διαμορφώσουμε οι από κάτω τη δική μας διανόηση, τη δική μας τέχνη και ζωή, με την αυτομόρφωσή μας, με πολιτική και πολιτιστική αναζήτηση και παρέμβαση, θέτοντας δικά μας κριτήρια. Μια προσπάθεια, όπου θα μαθαίνουμε και θα δοκιμάζουμε τις απελευθερωτικές παραδόσεις, τις χειραφετητικές προσπάθειες της εποχής μας. Μια προσπάθεια να επανεκτιμούμε την κουλτούρα μας, να διαδώσουμε ιδέες που είναι χρήσιμες στο να αλλάξουμε τον κόσμο. Αλλά και μια προσπάθεια ανατροπής στη συνείδησή μας των θεωριών/ιδεολογημάτων για τη μισθωτή εργασία, την εξουσία, την εκμετάλλευση, την κρίση, τον πόλεμο.

• ως προσπάθεια που θέλει να αφουγκραστεί τις αλλαγές στην τοπική κοινωνία με την έντονη παρουσία μεταναστών αλλά και διευρυνόμενο κομμάτι παροπλισμένων εργαζόμενων στο φόντο της ανεργίας στο 20-25% (και της ανεργίας της νεολαίας στο 45%). Εδώ, λοιπόν, και τώρα να βρούμε τρόπους να ζούμε με αξιοπρέπεια. Εδώ, στην τοπική κοινωνία, η σημασία και το περιεχόμενο των μορφών της κοινωνικής οργάνωσης διευρύνονται. Σε αντιπαράθεση με την βάρβαρη πολιτική και τις επιδιώξεις της για άσκηση εξουσίας «καθαρής» από τοπικές «ιδιαιτερότητες» και ιδιοτροπίες», θέλουμε να συμβάλλουμε να υπάρξει ένας νέος λαϊκός πολιτισμός κοινωνικών θεσμών, κουλτούρας και αγώνα.

• χώρο συνεύρεσης, επικοινωνίας, ζύμωσης ιδεών και απόψεων, γιατί θεωρούμε ότι υπάρχει ένα μεγάλο δυναμικό της κοινωνίας που ασφυκτιά κάτω από τη σημερινή πραγματικότητα μιας «θωρακισμένης» δημοκρατίας του μνημονίου, των απολύσεων, της ανεργίας, της φτώχιας, του ατομισμού και της μοιρολατρίας. Ένα μεγάλο δυναμικό που αναζητά μέσα, τρόπους και διεξόδους για να εκφραστεί, για να μπορέσει να συμβάλλει στην ανασύνθεση του κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού.

• μια άλλη-διαφορετική προσπάθεια συγκρότησης του κατακερματισμένου κόσμου της εργασίας στη βάση των κοινών προβλημάτων, όρων ζωής αλλά και επιθυμιών μας.  Μια προσπάθεια σύγκρουσης με τα χαρακτηριστικά και τις αξίες του κοινωνικού απομονωτισμού που διαμορφώνει η καθολική ευελιξία και η αγοραία λογική στην ίδια τη ζωή μας. Σύγκρουση με την απαξίωση του εαυτού μας και με το εταιρικό σύμπαν των επιχειρηματιών και του life style, που μας αξιολογεί φτηνά και προσπαθεί να μας επιβάλει ότι φταίνε οι λάθος επιλογές μας, μας κατατάσσει σε «αποτυχημένους /πετυχημένους» με βάση το τί δουλειά έχουμε ή θα έχουμε (αν έχουμε) και με το «πόσο είμαστε». Σύγκρουση με την αναμονή και τελικά την υποταγή στη «μισή» ζωή. Με την εξατομίκευση ή το στρεβλό «εμείς» του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.

• χώρο που θα δομεί καθημερινά ένα νέο πολιτισμό ισότητας, ελευθερίας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. Που θα συμβάλλει με την παρουσία και τη δράση του στο ξέσπασμα και τον συντονισμό αγώνων στη γειτονιά μας, για όλα όσα μας αφορούν και μπορούμε συλλογικά να κερδίσουμε!

Είναι μια προσπάθεια που θέλει να ενισχύσει τις μορφές χειραφέτησης και ανεξαρτησίας της κοινωνικής πλειοψηφίας από το κράτος και τα κόμματά του. Θα μπορεί να κρίνεται στο αν αυτές οι μορφές έχουν την ικανότητα να στηρίζουν τα μέλη τους, αν αναπτύσσουν την αλληλεγγύη μέσα στην τοπική κοινωνία, όχι με διακηρύξεις αλλά με πράξεις κι αποτελέσματα.
Είτε με τη δημιουργία ταμείου για εργαζόμενους που αντιστέκονται ή για ανέργους ή ανθρώπους που αναζητούν, είτε με πάλη ενάντια σε πλειστηριασμούς, δημοτικά και κρατικά χαράτσια, υπερχρέωση των νοικοκυριών, είτε με τη μέριμνα για την ικανοποίηση άμεσων αναγκών μάθησης και περίθαλψης.

Είναι μια προσπάθεια που θα κρίνεται, ακριβώς σε αυτές τις συνθήκες εξώθησής μας στην εξαθλίωση και στην υλική και πνευματική φτώχεια, στο αν δημιουργούν τους όρους ενός άλλου, ανώτερου πολιτισμού στο σήμερα. Του πολιτισμού που δημιουργεί η ελεύθερη ανάπτυξη προσωπικοτήτων μέσα από τη συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες, τη συλλογική αυτό-μόρφωση, την συλλογική δημιουργικότητα, που πνίγεται μέσα στην απομονωμένη ατομικότητα του καθενός μας.

Κι αυτό, γιατί η οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου με αξιοπρέπεια, χωρίς εκμετάλλευση, περνάει μέσα από την ανάπτυξη εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης.

Είναι μια προσπάθεια, που δεν βολεύεται με την κρατικοποιημένη κοινωνική πολιτική των κομματικών/ πελατειακών σχέσεων, των επετειακών κινητοποιήσεων, των τοπικών «συμβουλίων νεότητας» και της «διεκδίκησης» των ΜΚΟ και των opengov. Που δεν θεωρεί προσόν και δείγμα ανεξαρτησίας το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία, ιδιαίτερα της νεολαίας, δεν έχει καμιά προηγούμενη εμπειρία ή/και συνείδηση συλλογικού αγώνα.

Η προσπάθειά μας δεν διεκδικεί τη μοναδικότητα και το αλάθητο. Θα έχει έντονα τον πειραματισμό, καθαρό σημάδι των καιρών της κρίσης και των σαρωτικών αλλαγών. Μέσα από διαδικασίες που θα στηρίζονται στην αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα και θα μπορούν να φέρνουν τα χαρακτηριστικά μιας άλλης κοινωνίας, το να υπάρξει Κοινωνικό-Πολιτιστικό Κέντρο σαν κύτταρο δράσης, αγώνα, εργατικής πολιτικής με κοινωνικούς όρους κι όχι ιδεολογικές αφαιρέσεις, δίνοντας το λόγο στα ίδια τα υποκείμενα, είναι ένα στοίχημα ανοιχτό.







ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 28.10.11

«Ήρθεν η ώρα» των παρελάσεων… Κρυμμένοι πίσω από αστυνομικές δυνάμεις, θωρακισμένα αυτοκίνητα και παράθυρα των ΜΜΕ, τα παπαγαλάκια του οικονομικού και πολιτικού συστήματος και των εργοδοτών θα μιλήσουν για την «εθνική προσπάθεια» να σωθεί η χώρα κι οι εταίροι της.
Αυτοί που δημιουργούν τις συνθήκες απέραντης κοινωνικής βαρβαρότητας καταστροφικής για τον άνθρωπο και τη φύση, θα πανηγυρίσουν! Όπως ο Γ. Παπανδρέου, που δήλωσε χτες: «…πετύχαμε τους στόχους μας»!
Με τη συνενοχή και τη συνεργασία των κεντρικών και τοπικών κρατικών θεσμών, ετοιμάζουν την απαλλοτρίωση όσων έχουν μείνει να μας ανήκουν, πάνω στο «κούρεμα» των ζωών μας.
Είναι καιρός να πούμε: «τέρμα!». Να καταλάβουμε ότι δεν αρκεί «να κάτσεις ήσυχα». Τα «μέτρα», θα φέρουν μόνο μέτρα. Ο φόβος και η σιωπηρή υποταγή φέρνουν μόνο φόβο μπρός στις απειλές των ειδικών για κατάρρευση, τις αστυνομικές ορδές και τη λογοκρισία. Είναι καιρός να καταλάβουμε πως, σίγουρα, θα είμαστε καλύτερα χωρίς αυτούς που, μαζί με τα οικονομικά ελλείμματά τους, μετατρέπουν τη ζωή μας σε ένα τεράστιο έλλειμμα.
Δε θα αφήσουμε να ξεπουλήσουν και να καταστρέψουν τίποτα από τη ζωή μας!
Γι’ αυτό, λοιπόν, η Λαμπηδόνα είναι ανοιχτή:
Για να στεγάσει τον αγώνα για ζωή και επιβίωση, τη δημιουργικότητα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, των κατοίκων, των συλλογικοτήτων και των φορέων της. Σε πείσμα της κρατικής και της δημοτικής αρχής και των επιχειρηματικών συμφερόντων, που τη θέλουν κλειστή μέχρι να βρεθεί ο τρόπος να ιδιωτικοποιηθεί, βάζοντας μια ακόμα πέτρα πάνω στη φτώχεια, την απομόνωση και την εκμετάλλευση που χτίζουν γύρω μας.
Αποδεικνύεται περίτρανα, από τις πρώτες μέρες της ζωής στη Λαμπηδόνα, ποιος ευθύνεται για την απαξίωση και το ρήμαγμα των δημόσιων χώρων, της γειτονιάς και της κοινωνικής ζωής. Ένα πανέμορφο πάρκο εγκαταλειμμένο στην τύχη του από τη δημοτική αρχή και τις κρατικές υπηρεσίες, που προοριζόταν να γίνει βορρά σε κάποιον ιδιώτη, μετατρέπεται σιγά-σιγά από μέρος που φοβόσουν να περπατήσεις το βράδυ, σε σημείο αναφοράς της γειτονιάς, σε πραγματικό χώρο πράσινου και μέρος όπου ζωντανοί άνθρωποι μαθαίνουν να οικειοποιούνται το χώρο γύρω τους.
Είμαστε ένα κομμάτι από εσάς. Με κοινά προβλήματα, κοινό εχθρό, κοινές αγωνίες και ανάγκες. Αποφασίσαμε να μετατρέψουμε το θυμό και την αγανάκτηση σε πράξεις αλληλεγγύης, συλλογικής δράσεις, δημιουργίας.
Καλούμε όσους και όσες νιώθουν μαζί μας την ανάγκη να δημιουργήσουμε έναν χώρο λαϊκής οργάνωσης των αναγκών μας, αλληλεγγύης και πολιτισμού να συμβάλουν οι ίδιοι με τις προτάσεις τους, τη συμμετοχή τους και τις αποφάσεις τους.
Καλούμε τις κοινωνικοπολιτικές και πολιτιστικές συλλογικότητες και, φυσικά, όλους τους κατοίκους του Βύρωνα και των γύρω περιοχών, να συγκεντρώνονται και να συζητούν, να αποφασίζουν τις δράσεις τους και να τις υλοποιούν μέσα στη συλλογική συζήτηση και το χώρο του Κοινωνικού-Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα και γύρω περιοχών, εδώ στη Λαμπηδόνα. Για να γίνει η Λαμπηδόνα και το άλσος της Αγίας Τριάδας πραγματικά δικός μας χώρος, κομμάτι της δικής μας ζωής. Για να γίνει το Κοινωνικό και Πολιτιστικό Κέντρο περιβάλλον και εργαλείο όσων αναζητούν, αμφισβητούν, αγωνίζονται και δημιουργούν.
Για να μη μείνει καμία και κανείς μόνος του στη δύσκολη πραγματικότητα που ζούμε.
28/10/2011
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΥΡΩΝΑ και γύρω περιοχών










ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ



Μετά από πρωτοβουλία και πολύμηνη δράση των κατοίκων του Βύρωνα, Ο δημόσιος χώρος της Λαμπηδόνας (άλσος Αγ.Τριάδας) μεταμορφώθηκε σε ανοιχτό κοινωνικό χώρο αλληλεγγύης ελεύθερης συνεύρεσης, έκφρασης και δημιουργίας. Τις τελευταίες εβδομάδες η Λαμπηδόνα φιλοξένησε παιδιά, νέους, γονείς και κατοίκους της γειτονιάς σε μια σειρά από δημιουργικές δραστηριότητες (δημιουργική παιδική απασχόληση, συλλογική κουζίνα, μουσικές συναυλίες, συζητήσεις, στέκι συνεύρεσης κ.α) δίνοντας στο χώρο έναν ζωντανό χαρακτήρα αλληλεγγύης και ζωής. Ένα ζωντανό παράδειγμα ανθρώπων που δρουν και παίρνουν τις ζωές τους στα χέρια τους.  
   Την 28η Οκτωβρίου, την ημέρα που πανελλαδικά ο λαός δήλωνε με κάθε τρόπο το δικό του «ΟΧΙ» απέναντι στην βάρβαρη επίθεση και λεηλασία που δέχεται, ο δήμαρχος Βύρωνα Νίκος Χαρδαλιάς έστειλε την δημοτική αστυνομία σε εικοσιτετράωρη εντεταλμένη υπηρεσία και έκλεισε τον ζωντανό δημόσιο χώρο της Λαμπηδόνας. Ο δήμαρχος εφαρμόζει ξεκάθαρα την αντικοινωνική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων καταργώντας με κάθε τρόπο όσες κοινωνικές παροχές είναι δυνατόν (Ιδιωτικοποιήσεις όλων των δημόσιων χώρων, κλείσιμο του κέντρου υγείας, του αθλητικού κέντρου κ.α). Ο ίδιος απάντησε με εμπάθεια και αυταρχισμό όταν του ζητήθηκε ο λόγος για την αποτρόπαια πράξη του κλεισίματος της Λαμπηδόνας. Καταγγέλλουμε τον Δήμαρχο Νίκο Χαρδαλιά για εφαρμογή έντονης αντιλαϊκής πολιτικής, αυταρχισμό και προσωπική και πολιτική υποκρισία (είναι γνωστές και σύντομα θα είναι ευρύτερα γνωστές οι δήθεν «φιλολαϊκές» και «φιλοδημοκρατικές» κορώνες του Δημάρχου στον λόγο του στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου).
   Από Δευτέρα 31 Οκτώβρη και τις επόμενες μέρες, Διεκδικούμε να μείνει η Λαμπηδόνα χώρος κοινωνικής αλληλεγγύης ελεύθερης συνεύρεσης και δημιουργίας.
Για αυτό το λόγο βρισκόμαστε όλοι:
·         Τη Δευτέρα 3μμ, στο δημαρχείο του Βύρωνα προκειμένου να παρέμβουμε στο καθοριστικό δημοτικό συμβούλιο για το ζήτημα της Λαμπηδόνας απέναντι στη δημοτική αρχή των ιδιωτικοποιήσεων και των χαρατσιών.
·         Σε όλες τις κινητοποιήσεις που θα ακολουθήσουν προκειμένου να παραμείνει Ο χώρος της Λαμπηδόνας ένας δημόσιος ελεύθερος και δημιουργικός χώρος.
Η Λαμπηδόνα δεν θα γίνει ιδιωτική καφετέρια…
                           Ανήκει στην κοινωνία και θα μείνει ανοιχτή από αυτήν γι’ αυτήν!








ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΥΡΩΝΑ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ
Στην ανοιχτή Λαμπηδόνα (άλσος Αγίας Τριάδας), χώρο συλλογικής δράσης και κοινωνικής έκφρασης της γειτονιάς με πάνω από εξακόσιες (600) υπογραφές στήριξης και εκατοντάδες συμμετέχοντες στις ως τώρα δραστηριότητες, την Παρασκευή 28/10, ένας (1) δήμαρχος έδινε εντολή σε δύο (2) υπαλλήλους να αλλάξουν κλειδαριές και να την κλειδώσουν. Έβαλε επίσης και τέσσερις (4) δημοτικούς αστυνομικούς ανά βάρδια να την φυλάνε... Να τη φυλάνε από ποιον; Από τους ίδιους τους δημότες;
Τη Δευτέρα 31/10, δεκάδες πολίτες έκαναν παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο, όπου ο ίδιος δήμαρχος τους αρνήθηκε το λόγο, έχοντας δηλώσει ότι η Λαμπηδόνα θα μείνει κλειστή μέχρι να γίνει ιδιωτική καφετέρια. Αυτοί  οι πολίτες, αμέσως μετά, άνοιξαν εκ νέου το χώρο, όπου πραγματοποιήθηκε και η νέα συνέλευση.
Την Τρίτη 1/11, όπως ήταν δημοσιοποιημένο, ο χώρος της Λαμπηδόνας θα άνοιγε εκ νέου για την προγραμματισμένη κοινωνική δράση. Δυστυχώς όμως βρεθήκαμε και πάλι ενώπιον καινούριων αρνητικών δεδομένων: η δημοτική αρχή είχε φροντίσει να πάρει πιο δραστικά μέτρα. Όχι μόνο είχαν αλλαχτεί ξανά οι κλειδαριές αλλά και ο χώρος ήταν ολοσκότεινος, με κομμένο το ρεύμα, τα δε πανώ για τους ελεύθερους δημόσιους χώρους είχαν ξεκρεμαστεί και πεταχτεί, ενώ οι φύλακες και οι δημοτικοί αστυνόμοι είχαν γίνει τώρα πέντε (5)...
Ας γίνει, λοιπόν, ξεκάθαρο: η συλλογική οικειοποίηση ελεύθερων χώρων, αναγκαίων για την κοινωνία, δεν είναι μειοψηφική ή “παρεΐστικη” ιδιοκτησιακή λογική, είναι έμπρακτη έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης. Αντίθετα, το σφράγισμα της Λαμπηδόνας, δε συνιστά τίποτα άλλο παρά εκχώρησή της στο ιδιωτικό κέρδος.

ΟΥΤΕ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ, ΟΥΤΕ ΡΗΜΑΔΙΟ
Η ΛΑΜΠΗΔΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ

ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ: ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΝΟΕΜΒΡΗ, 12μμ παράσταση κουκλοθέατρο
2μμ καθαρισμός του άλσους









Κειμενο Στηριξης μαθητων λυκειου Αναληψης





Δημόσιοι χώροι ανοιχτοί για ΟΛΟΥΣ


Όπως οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε, τις τελευταίες ημέρες, κάτοικοι του Βύρωνα, έπειτα από πολλές άκαρπες διαπραγματεύσεις με τον δήμαρχο, κάνουν κατάληψη στη λαμπηδόνα, με σκοπό να αποτρέψουν τις προσπάθεις του κ.Χαρδαλιά να δώσει το χώρο αυτό σε κάποιο ιδιώτη. Αντίθετα, το ζητούν ως κοινωνικό κέντρο ανοιχτό για όλους .
         
Σε μια εποχή δύσκολη οικονομικά, που αναζητούμε φθηνές και παρεικές λύσεις για τη διασκέδασή μας, τι πιο ανθρώπινο και χρήσιμο, από την αξιοποίηση ενός μέρους σαν τη Λαμπηδόνα, δίπλα στο σπίτι μας, στο κέντρο της συνοικίας μας; Μιλάμε για ένα χώρο, γεμάτο δυνατότητα για δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους, ένα χώρο διαθέσιμο να προσφέρει τόπο  για συζητήσεις, συλλογική κουζίνα, προβολές ταινιών , μουσικές βραδιές, απασχόληση των παιδιών και οτιδήποτε νέα μέλη θα μπορούσαν να προτείνουν!

          Ως μαθητές τασσόμαστε ενάντια στην παραχώρηση αυτού του χώρου σε κάποιο ιδιώτη που θα τον αξιοποιήσει με  ιδιοτέλεια, προβάλλοντας το προσωπικό του όφελος και όχι το δημόσιο συμφέρον! Τασσόμαστε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση ακόμη και της θέλησής μας για ποιοτικό ελεύθερο χρόνο και ψυχαγωγία!
         
          Η τάση προς την ιδιωτικοποίηση κάθε εκμεταλεύσιμου χώρου, εντάσσεται στα πλαίσια των μεταρυθμίσεων στις οποίες έχουν προβεί οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, όπως αυτή του «Καλλικράτη». Στόχος αυτών των πράξεων αποτελεί φυσικά το ακατάπαυστο κέρδος των κεφαλαιούχων και όχι του ίδιου του λαού. Μέρος αυτών των μέτρων είναι ακόμη και η εμπορευματοποίηση της παιδείας και κατ’επέκταση του σχολείου μας! Αποτέλεσμά τους είναι το «νέο» σχολείο, το σχολείο της αγοράς, στο οποίο το αγαθό της παιδείας δεν προσφέρεται δωρεάν! Αποστρεφόμαστε κάθε είδους ιδιωτικοποίηση, είτε αυτή αφορά έναν χώρο διασκέδασης, είτε ολόκληρη την παιδεία! Ας ξεκινήσουμε από το μικρό, την πάλη για ένα χώρο δικό μας, ανοιχτό για όλους μας, τη Λαμπηδόνα!
                  

Οι μαθητές του λυκείου της Ανάληψης


















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου